'Lena'

Wybranie

Jest fajne Wesoly

Pisz dalej Wesoly

Wybranie

Rozdział 12.

-Lena, Lena, Lena... Nie krzycz tak bo wszystkich wystraszysz... - usłyszałam w głowie cichy, drwiący głos. Zamarłam gdy rozejrzałam się wokół i ujrzałam skupione na sobie oczy przechodniów...
Podparta nadal o ścianę budynku, patrzyłam na nich, tak samo zdziwionym wzrokiem, którym oni przyglądali się mnie... Zaczęłam mrugać oczami nerwowo, próbując przypomnieć sobie moment, kiedy nagle pojawili się wokół mnie, a który ja najwyraźniej przegapiłam. Co tu się działo ?
Niczym oparzona odepchnęłam się od ściany i stanęłam na własnych, silnych nogach, starając się przynajmniej udawać, że wszystko jest w porządku. Ludzie otaczając mnie nadal wpatrywali się we mnie niczym zaczarowani. Czyżbym przez krótki moment, na prawdę miała halucynacje...?
Ale jak to możliwe ?
Jedna z osób należących do tłumu, wyszła spomiędzy ludzi i powolnym krokiem garbiąc się lekko, jak gdyby się mnie bała, podeszła bliżej. Dziewczyna, niewiele młodsza ode mnie, a raczej od mojego ludzkiego "ja", wyciągnęła swoją kruchą, delikatną dłoń w moją stronę. Odruchowo cofnęłam ramię, którego chciała dotknąć, patrząc na nią niewidzącym wzrokiem. W jej źrenicach widziałam swoje odbicie. Mój przerażony wzrok wpatrujący się w jej oblicze, poraził mnie i zmroził mi żyły. Co takiego działo się ze mną, że się bałam ?
Niewiele później poczułam wreszcie jej dłoń spoczywającą na moim ramieniu. Była taka ciepła, dawała poczucie bezpieczeństwa... i człowieczeństwa. W porównaniu z zimnem które było nieodłączną częścią mojego ciała, jej skóra była wręcz gorąca niczym żarzący się wulkan, gotowy by wybuchnąć.
Podniosłam swój wzrok, tym razem już bardziej pewny i spojrzałam w jej niebieskie oczy. Co ona miała w sobie, że czułam się tak dziwnie...? Jeszcze przed chwilą się bałam, ewidentnie czułam strach, tylko nie mam pojęcia z jakiego powodu. Teraz, patrząc w jej kryształowo - błękitne oczy, czuje się tak jakby wszystko co działo się przed chwilą było tylko złudnym snem.
I miałam ogromną nadzieję, że tak było...
- Lena ! - usłyszałam znowu zachrypnięty kobiecy głos. Niczym palona żywym ogniem odepchnęłam od siebie dłoń nieznanej dziewczyny i rozejrzałam się wokół próbując dostrzec osobę, znającą moje imię. Nikt jednak nie wydał mi się podejrzany.
Każdy obecny na ulicy człowiek był teraz skupiony na mojej twarzy i specyficznym zachowaniu. Nawet nie próbowałam dociekać jak musiała wyglądać miotająca się po ulicy, mówiąca do siebie, a czasem krzycząca dziewczyna. Niespecjalnie normalnie.
Nie wiele myśląc przedarłam się przez tłumy ludzi. Nie musiałam się nawet wysilać, bo widząc mnie odruchowo się odsuwali robiąc mi tyle miejsca ile byli w stanie.
Mogąc już odetchnąć świeżym powietrzem, ruszyłam przed siebie nawet nie odwracając się za siebie. W głowie doskonale widziałam ich zdziwione spojrzenia, jedne żądające wyjaśnień, inne współczujące, każda z tych osób była teraz w swoim własnym świecie i tak jak ja, zastanawiała się co ja tu, do cholery, robię. Moje nogi natomiast same ciągnęły się wzdłuż ulicy nie pozwalając zatrzymać się choćby na chwilę. Musiałam się stąd wyrwać, odejść i to jak najdalej.
Nawet nie zauważyłam kiedy minęłam kolejny ciemny zaułek i zbliżyłam się do głównej ulicy. Teraz byłam już daleko od tych ludzi, a jeszcze dalej od szpitala, w którym poznałam Sarę i jej córkę. Wiedziałam jedno, jeszcze tam wrócę. Nie dzisiaj, może nawet nie jutro, ale niedługo...

Wybranie

Na razie nie przeczytałam jeszcze całego (za co cię przepraszam), uważam, że jest bardzo dobre, ale strasznie gryzie mnie to, że znaki zapytania i wykrzykniki stawiasz po spacji, a nie zaraz po wyrazie. Wesoly

Jakoś to śmiesznie wygląda i jest błędem.
W pierwszym rozdziale napisałaś, że bohaterka ukrywa sekret paręset lat, a później, że ławka ma parędziesiąt lat, dokładnie tyle samo co ona. Chyba ci to umknęło albo ja coś źle zrozumiałam (jeśli tak to przepraszam).
Te błędy jakoś najbardziej rzuciły mi się w oczy, ale wiele ich nie ma, także jest super.
Pisz dalej, bo nieźle ci to idzie

Wybranie

Avis...
co do Twojego spostrzeżenia na temat wieku.
Pisząc o ławce, nie chodziło mi, że Lena ma parędziesiąt lat, a... że jest tak stara jak ta ławka... Nie chodzi tyle o wiek, co o porównanie.
Wiem, wiem, wykrzykniki i znaki zapytania. Raz piszę po spacji, raz bez... Nie umiem przestawić się na jeden szyk xd Postaram się to poprawić.

Opowiadanie jest na tym blogu: [link widoczny dla zalogowanych]
Byłoby mi bardzo miło, gdybyś zechciała je przeczytać i powiedzieć, co myślisz. Przetrwam każdą krytykę, obiecuję Mruga

)

Wybranie

W takim razie jednak źle zrozumiałam

Jest jeszcze trochę literówek, ale nie są jakoś bardzo rażące i nie chce mi się ich teraz szukać (lenistwo się kłania

). Jak będę miała więcej czasu to z chęcią przeczytam wszystko do końca.
Powodzenia w dalszym pisaniu :lol:

Trzecie formatowanie

Ciekawe, ciekawe, choć mnie troszkę irytują te wszystkie wyszukane zwroty i porównania rodem ze "Zmierzchu", ale to już moja ułomność =) No i czekam na ciąg dalszy.

Wybranie

Trzecie formatowanie

Wybranie

Trzecie formatowanie

No i w tym momencie to ja się powinnam obrazić gdyż nie mam w zwyczaju się komukolwiek i z jakichkolwiek powodów podlizywać! A tak w ogóle to wrzucaj kolejne rozdziały bo chwilowo nie mam co czytać więc jesteś jedną z ostatnich desek ratunku Wesoly

Wybranie